Aktualnie w lesie możemy spotkać ścięte drzewa, które mają specyficznie pozdzieraną korę. Są to tzw. „drzewa zgryzowe”.

     Zwierzyna „płowa”, tj. jeleń, sarna, czy łoś zdzierają cienką korę przez co miejsce żerowania przypomina pracę dłuta rzeźbiarza. Taki sposób żerowania nazywamy „spałowaniem”. Kora wraz ze znajdującym się pod nią łykiem jest zjadana w celu pozyskania zawartych w niej związków mineralnych, cukrów oraz wody.  Zwierzyna dostarcza sobie w ten sposób odpowiednie składniki pokarmowe, które są niezbędne do przetrwania zimy. Najchętniej spałowanymi i zgryzanymi gatunkami drzew w naszych lasach są: sosna, osika, świerk i dąb. Drzewa do pełnienia tej funkcji, są celowo wycinane i pozostawiane na powierzchniach na których w danym roku będą prowadzone prace pozyskaniowe. Takie działanie leśników zapewnia zwierzynie dostęp do naturalnej karmy i w znaczącym stopniu zapobiega wyrządzaniu szkód przez zwierzynę w uprawach i młodnikach. Duża skala powstałych uszkodzeń może bowiem stanowić problem w prowadzeniu prawidłowej gospodarki leśnej. Na skutek zgryzania pędów oraz spałowania zostaje zachwiana dynamika wzrostu drzew, zmniejsza się odporność na złe czynniki środowiskowe, pojawiają się różne deformacje, co w efekcie może doprowadzić do obumierania uszkodzonych drzewek.

     Nadleśnictwo Żednia w 2020 roku wyłożyło łącznie 9737 sztuk sosen oraz osik w celu dostarczenia kory i łyka z części wierzchołkowej żerującym jeleniom, sarnom oraz łosiom. Leśnicy zadbają aby „leśna stołówka” funkcjonowała do końca zimy.